jueves, 29 de diciembre de 2011

VIENTOS DE AGUA

Mendoza ha sido frágil y fácil, ha sido humanidad, apertura, piel.
Viste cuando te sentís en casa y te relajás, cuando al segundo día compartimos la sensación de que parece que llevemos un mes juntxs, cuando te dejan el espacio que necesitás para vivir, sonreir, desplegarte...y valoran aquello que hacés, aquello que sos...y sólo porque si, sin preguntar...porque así nos conocemos, así nos enseñamos y nos aprendemos, así existe el verdadero intercambio.




Esta entrada es tuya, es vuestra, de todas las personas que durante estos días (que cambiaron nuestro camino para siempre) nos habeis cuidado, nos habeis abrazado, nos habeis acompañado, nos habeis metido en vuestras vidas como si éstas hubiesen empezado con nuestro encuentro. Porque recordamos que entre lo ideal y lo posible, está la vida.






Mendoza ha sido una lección de vida,
un corazón expuesto en carne viva;
todo lo que soy,
todo lo que tengo,
tiene sentido cuando lo doy.
Mañana ya no seré el mismo,
mañana se vienen conmigo, en ese rincón
al que voy cuando me pierdo,
ese recuerdo grabado en mi piel.





De pura verdad
de pura inocencia y conciencia.
Con ojos curiosos 
que abrazan y piensan:
que buen encuentro para un nuevo cuento!
Miradas hermanas
familias lejanas
que te arropan, 
al otro lado del charco
sin prisa ni marco.



A las personas que nos encontramos por el camino...i a vosaltres!!! amics, amigues, pares, mares, germans i germanes...que tant us pensem, tant us sentim...ahi va nuestro mensaje animado para el 2012!


4 comentarios:

  1. Mami, las menorquinas, abuela, Pedro y Sara30 de diciembre de 2011, 8:10

    un mensaje de amor a los de los nuevos aires desde Menorca, estamos en casa de las niñas, incluido Pedrito y Sara, y la abuela como siempre aquí entre todos incluida, la mejor! nos hemos mirado con cariño vuestras palabras, bienvenidas sean! nos hacéis sentir alegres y entusiasmados por la vida!!! felices 34, feliz nuevo año, feliz vida de parte de todos nosotros!!! Besos tan fuertes que casi no se pueden soportar!!!

    ResponderEliminar
  2. joan perarnau garsot31 de diciembre de 2011, 14:38

    Nina, moltes gràcies pel regal que em vas enviar per correu. Em va agradar molt!! LKes balenes m'agraden molt. Les vaig portar a l'escola...Un petó molt gros per ñla meva padrina!! ...l'Eloi diu: un petó Nina!!

    ResponderEliminar
  3. Guapos!! Bon any!! quina alegria de linies que llegeixo!! només tinc aquestes linies i el sofà...per sentiu-se aprop! aix! que bé que esteu! m'alegro que tot us vagi bé! es d'agrair aquestes imatges precioses, aquesta calor que desprén tot! de temperatura (ja que jo vaig amb jaqueta per casa de la rasca que tinc) i de caliu de la gent que esteu coneixent!

    Una abraçada molt i molt forta ! us tinc aqui, aqui mateix, sota el jersei, a la part esquerra del pit...al cor!

    us estimo!

    Helena

    ResponderEliminar
  4. bueno, esto ya pasa de castaño oscuro!!! ni skipe, ni blog, ni mail...!!! os quiero igual pero necesito noticias frescas!!!!Mamamamen

    ResponderEliminar